-ser-

Bir cümle kurarım ben, bir harf düşer
Ele verir kendini bana çıkan merdivenler...

Evet, en çok kadınlar yaptı beni ve yine en çok kadınlar yıktı.

-düz-

Yalan/Gerçek 
Yanlış/Doğru 
Bu denklemleri henüz kuramayacak kadar saf bir çocuğun; 
“Kuşkonmaz”ın üzerinde bir kuş tünediğini gördüğünde yaşadığı hayal kırıklığı gibidir yaşam. 
Hiçbir kelimenin ve kavramın gerçek karşılığının olmadığını anladığında ve aslında her şeyin bir düzmeceden ibaret olduğunu öğrenmeye başlamasıyla başlar bütün hikâye…

-dışında kalan-

Paslı bir yelkovanın etrafında, fosforlu bir akrebin dönmesi değil.

Ne saniyeler, ne anlar, ne de yıllar.

...

Yaşadıkların…

...

Umutlar, hayal kırıklıkları ve ayrılıklar...

Büyüttüğün çocuk,

kanayan yara dizlerinde.

hepsi hepsi; sevinçlerin ve üzüntülerin kadar…

Asfalt yolların, arabaların, anayasaların, silahların, savaşların, kürsülerin, televizyonların, bilboardların ve hatta sumenlerin ve kaşelerin dışında kalan..

“ne” diye sorma bana,

Ama biliyorum “bu değil”